Ambasada Szwecji Warszawa, Polska

Nie, listę placówek dyplomatycznych, uprawnionych do udzielania ślubu można znaleźć TUTAJ

Zagadnienia związane z zawieraniem małżeństw uregulowane zostały w Dziale Drugim Kodeksu małżeńskiego (Rozdział II-IV), natomiast przepisy regulujące rozwiązywanie małżeństwa zawarte są w Rozdziale V Kodeksu małżeńskiego.

Kodeks małżeński wymienia trzy przeszkody uniemożliwiające zawarcie związku małżeńskiego (Rodz. II §1-3). Małżeństwa nie mogą zawrzeć osoby, które:

• nie ukończyły 18 lat,
• są spokrewnione ze sobą w linii prostej lub są rodzeństwem,
• pozostają w związku małżeńskim lub zarejestrowanym związku partnerskim.

Wymienione wyżej przeszkody prawne do zawarcia małżeństwa na terenie Szwecji obowiązują również w odniesieniu do osób nieposiadających obywatelstwa szwedzkiego i niemieszkających w Szwecji.

Aby zawrzeć związek małżeński w Szwecji, nie jest wymagane spełnienie żadnych formalnych wymogów dotyczących powiązań ze Szwecją – nie trzeba mieć np. prawa pobytu.

Jednakże w przypadku, gdy żadna z osób, zamierzających zawrzeć związek małżeński, nie posiada obywatelstwa szwedzkiego i nie jest zameldowana w Szwecji, zawarcie małżeństwa przez te osoby jest możliwe, tylko pod warunkiem, że jest to zgodne zarówno z prawem szwedzkim, jak i z właściwym prawem państwa, którego osoby te są obywatelami lub w którym posiadają stałe miejsce zamieszkania.

Osoby, zamierzające zawrzeć związek małżeński, zobowiązane są przedłożyć szwedzkiemu urzędowi skarbowemu (szw. Skatteverket), jako właściwemu organowi w sprawach rejestracji stanu cywilnego i badania zdolności prawnej do zawarcia małżeństwa, zaświadczenia o braku przeszkód do zawarcia małżeństwa. Zaświadczenia to powinny być wydane przez właściwy organ państwa, którego obywatelami są te osoby lub w którym mają stałe miejsce zamieszkania.

Jeśli w danym państwie nie wydaje się tego rodzaju zaświadczeń, należy przedłożyć zaświadczenie potwierdzające stan cywilny osób zamierzających zawrzeć związek małżeński, jak również zaświadczenie wydane przez właściwy organ o obowiązujących w danym państwie przepisach, regulujących kwestie związane z zawieraniem związków małżeńskich.

Ponieważ w świetle obowiązujących obecnie w Polsce przepisów zawieranie małżeństw przez osoby tej samej płci nie jest prawnie dopuszczalne, zawarcie małżeństwa w Szwecji przez dwóch/dwie obywateli/-ki Rzeczypospolitej Polskiej, zamieszkałych w Polsce i nieposiadających zameldowania w ewidencji ludności w Szwecji, nie jest obecnie możliwe wobec braku możliwości uzyskania wymaganych prawem szwedzkim zaświadczeń.

Zawarcie małżeństwa przez osoby tej samej płci jest możliwe, mimo że może ono nie wywoływać żadnych skutków prawnych w państwie, które nie uznaje małżeństw jednopłciowych, a w którym mieszka lub którego obywatelem/-ką jest jedna z osób zawierających małżeństwo, jeżeli druga osoba posiada obywatelstwo szwedzkie lub miejsce zamieszkania w Szwecji (wymagane jest zameldowanie w ewidencji ludności Szwecji).

W takim przypadku procedura związana z dopuszczeniem do zawarcia związku małżeńskiego osoby, która nie posiada obywatelstwa szwedzkiego i nie jest zameldowana w Szwecji z obywatelem/-ką Szwecji lub osobą tam zameldowaną wymaga wizyty w szwedzkim urzędzie skarbowym i złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia, stwierdzającego brak przeszkód uniemożliwiających zawarcie związku małżeńskiego na terenie Szwecji. Osoba nieposiadająca obywatelstwa szwedzkiego i niezameldowana w Szwecji powinna do wniosku dołączyć dokumenty potwierdzające jej tożsamość, dane osobowe, obywatelstwo, miejsce zmieszkania i aktualny stan cywilny. Zaświadczenie potwierdzające stan cywilny powinno być wydane przez właściwy organ państwa, w którym osoba ta mieszka lub którego jest obywatelem/-ką.

W zależności od okoliczności mogą być również wymagane inne dokumenty, np. potwierdzające ustanie lub unieważnienie poprzedniego małżeństwa. Dlatego zainteresowane osoby powinny zasięgać szczegółowych informacji bezpośrednio w urzędzie skarbowym, do którego będzie kierowany wniosek. Dane teleadresowe poszczególnych urzędów skarbowych dostępne są na stronie internetowej: www.skatteverket.se

Związek małżeński może być w Szwecji zawarty w formie cywilnej - przed osobą powołaną przez urząd wojewódzki (szw. Länsstyrelsen) lub przed duchownym kościoła lub związku wyznaniowego. Od 1 listopada 2009 r. możliwe jest zawieranie małżeństw przez osoby tej samej płci m.in przed duchownym Kościoła Szwecji i Kościoła liberalnokatolickiego.

Gminy samodzielnie podejmują decyzję o ewentualnym pobieraniu opłat administarcyjnych, związanych z udzieleniem ślubu. W wielu gminach nadal nie pobiera się z tego tytułu żadnych opłat, natomiast w innych mogą one wynosić do 1000 SEK.

Rozwiązanie małżeństwa regulują przepisy Rozdz.V. Kodeksu małżeńskiego. Sąd może na zgodne żądanie małżonków rozwiązać związek małżeński. Orzeczenie o rozwodzie może być poprzedzone sześciomiesięcznym okresem do namysłu, jeżeli żądają tego oboje małżonkowie lub jeśli jedno z nich mieszka wspólnie z dzieckiem poniżej 16 lat.

Więcej informacji na temat małżeństw jednopłciowych w Szwecji można znaleźć tutaj (w j. angielskim)

97% terytorium Szwecji jest niezamieszkane. Szwecja posiada 30 parków narodowych i prawie 5000 rezerwatów przyrody. Poza obszarami chronionymi obowiązuje allemansrätten, czyli unikatowe dla Szwecji prawo o publicznym dostępie, na mocy którego można w sposób swobodny korzystać z natury, rozbijać biwaki, zbierać jagody, grzyby czy kwiaty, pod warunkiem że nie są to gatunki chronione. Podstawowa zasada brzmi: „Nie zakłócaj i nie niszcz”. Wędkarstwo nie wchodzi w zakres allemansrätten. Więcej o tym co jest dozwolone, a co zabronione.

Nie ma formalnego wymogu posiadania pisemnej zgody rodziców na wjazd do Szwecji osoby niepełnoletniej podróżującej samotnie lub w towarzystwie innej osoby dorosłej. Wymaganymi dokumentami przy przekraczaniu granicy jest posiadanie ważnego paszportu lub dowodu osobistego.

Ponieważ jednak podczas podróży lub pobytu osoby niepełnoletniej w  Szwecji mogą zaistnieć różne nieprzewidziane sytuacje, wymagające ustalenia danych rodziców lub opiekunów dziecka, warto przed podróżą rozważyć sporządzenie dokumentu, w którym rodzice wskażą osobę, której powierzają opiekę nad niepełnoletnimpodczas podróży. Podpisane przez rodziców stosowne sformułowanie wraz z danymi osoby podróżującej z niepełnoletnim dzieckiem można np. dodać  do kopii paszportu lub dowodu osobistego rodziców.

Ponieważ biura podróży lub linie lotnicze mogą stosować inne wewnętrzne przepisy, warto zasięgnąć informacji u przewoźnika,  z którym osoba niepełnoletnia będzie podróżowała.

Informację dot. osób mieszkających w Szwecji można znaleźć w internecie na
stronach www.hitta.se albo www.eniro.se.

Znając nazwisko i datę urodzenia poszukiwanej osoby, można również zwrócić się o pomoc do dowolnego urzędu skarbowego - prowadzi on centralną ewidencję ludności: www.skatteverket.se albo poszukać na
stronie http://www.birthday.se/sok/.

Jak przewieźć do Szwecji zwierzęta z Ukrainy?

Więcej informacji na temat wwozu zwierząt z Ukrainy do Szwecji znaleźć można na stronie szwedzkiego Urzędu ds. Rolnictwa (Jordbruksverket). 

--------------------------------------------------------------------------------

Zanim pies lub kot zostanie wwieziony do Szwecji, właściciel jest zobowiązany dopełnić szeregu formalności:

Na stronie internetowej szwedzkiej policji można pobrać formularzewniosku o wydanie zaświadczenia o niekaralności oraz uzyskać dalsze informacje.

Od 2015 szwedzki bank centralny Riksbank prowadzi stopniową wymianę starych szwedzkich banknotów i monet na nowe. 30 czerwca 2017 ważność straciły stare banknoty o nominałach 100 i 500 koron oraz monety o nominałach 1, 2 i 5 koron.

Nie jest już możliwe płacenie w/w nominałami. Riksbank może wykupić nieważne banknoty, pobierając opłatę administracyjną w wysokości 100 koron. Od 31 sierpnia 2017 r. nie ma już możliwości wymiany nieważnych monet ani w bankach, ani w Riksbank.

Więcej informacji na temat wymiany nieważnych banknotów przez Riksbank można znaleźć tutaj. 

Informujemy uprzejmie, że Ambasada Szwecji w Warszawie nie prowadzi ani skupu, ani wymiany koron szwedzkich.

W odniesieniu do kwestii łupów wojennych Szwecja zajmuje zdecydowane stanowisko, podobne zresztą do praktyki stosowanej przez wiele państw. Zgodnie z tym stanowiskiem rząd szwedzki nie planuje zwrotu dóbr kultury wywiezionych z Polski w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi w XVII wieku.

Postanowienia często przywoływanej konwencji UNIDROIT o skradzionych lub nielegalnie wywiezionych dobrach kultury dotyczą roszczeń nie starszych niż 50 lat, wobec czego nie mogą odnosić się do dóbr z okresu tzw. „potopu szwedzkiego”, który miał miejsce niemal 400 lat temu. Najwłaściwszą w naszym przekonaniu drogą są zatem rozmowy z poszczególnymi muzeami, dotyczące depozytu lub wypożyczenia dóbr z tego okresu.

Szwedzkie muzea, działając zgodnie z nowoczesną, międzynarodową praktyką, aktywnie dążą do nawiązywania współpracy i ułatwiania udostępniania eksponatów między krajami w formie depozytów i wypożyczeń. Nie istnieją żadne ograniczenia odnoszące się do nawiązywania kontaktów z poszczególnymi placówkami i prowadzenia rozmów na ten temat.

Więcej informacji można znaleźć na stronch Szwedzkiej Rady ds. Dziedzictwa Narodowego.

Ambasada jest skłonna nieodpłatnie udostępnić pewną ilość broszur informacyjnych dot. polityki i kultury kraju wyłącznie w odpowiedzi na konkretne zapotrzebowanie, np. przy okazji festiwali i innych imprez promujących Szwecję.

Obywatelom państw należących do Unii Europejskiej przysługuje prawo podjęcia pracy, studiów bądź zamieszkania w Szwecji bez konieczności występowania o pozwolenie na pobyt. Dozwolone jest także prowadzenie własnej działalności gospodarczej. Tzw. prawo do pobytu (szw. uppehållsrätt) przysługuje zatem automatycznie pracownikom, właścicielom działalności gospodarczej lub osobom posiadającym wystarczające środki na utrzymanie w Szwecji. W takiej sytuacji nie jest konieczne składanie zgłoszenia do Urzędu ds. Migracji (szw. Migrationsverket).

Obywatele UE mają prawo przenieść się do Szwecji, nie występując o pozwolenie na pobyt, jednak jeśli któryś z członków ich rodziny jest obywatelem kraju, nie należącego do UE, przy pobytach dłuższych niż trzy miesiące, konieczne jest wyrobienie mu karty pobytu (szw. uppehållskort). Karta przyznawana jest osobom, które wykażą, że przysługuje im prawo do pobytu w Szwecji w związku z pracą, studiami lub posiadaniem wystarczających środków na utrzymanie.

By wjechać do Szwecji, obywatele krajów członkowskich UE/EOG oraz członkowie ich rodzin muszą posiadać ważny paszport lub dowód tożsamości zawierający informację o posiadanym obywatelstwie. Bliscy krewni, którzy potrzebują wizy uprawniającej do wjazdu do Szwecji, powinni ubiegać się o nią w ambasadzie lub konsulacie szwedzkim przed przyjazdem do Szwecji. Listę krajów, których obywatele muszą posiadać wizę wjazdową, znaleźć można na stronie internetowej szwedzkiego rządu.

Jako obywatele Unii Europejskiej Polacy mogą podjąć pracę lub studia od razu po przyjeździe do Szwecji. 

W sprawie wpisania do rejestru ludności i otrzymania szwedzkiego numeru osobowego (szw. personnummer) – odpowiednika polskiego numeru PESEL, należy skontaktować się z Urzędem Skarbowym (szw. Skatteverket). 

Chcąc rozpocząć w Szwecji własną działalność gospodarczą, należy zarejestrować firmę w Urzędzie Skarbowym i Urzędzie Rejestracji Przedsiębiorstw (szw. Bolagsverket).

Za renty i emerytury odpowiada w Szwecji Urząd ds. Emerytur i Rent (szw. Pensionsmyndigheten).

Pragniemy zwrócić uwagę, że ani Urząd ds. Migracji, ani Ambasada nie pośredniczą w znalezieniu pracy w Szwecji. Informacje o szwedzkim rynku pracy można znaleźć na stronie Centralnego Urzędu Pracy.

Obszerne informacje na temat wędkarstwa w Szwecji można znaleźć na stronie internetowej SwedenFishing.com.

TUTAJ można znaleźć listę adwokatów anglo- i szwedzkojęzycznych oraz prawników w Polsce.
Ambasada udostępnia tę listę bez rekomendacji i nie bierze żadnej odpowiedzialności za wybór adwokata lub radcy prawnego.